Witam wszystkich,

Zanim wybierzemy się do Chin i Tybetu, przydałoby się trochę dowiedzieć informacji o odwiedzanym miejscu. Informacji, które mogą nam zaoszczędzić rozczarowań tam na miejscu. Oto i kilka z nich.

1.Gdzie jest Tybet?

Dla Tybetańczyków oraz obcokrajowców zapoznanych z tematem Tybetu oraz buddyzmu tybetańskiego, Tybet obejmuje swoim zasięgiem cały płaskowyż tybetański, gdzie Tybetańczycy są jego autochtonicznymi mieszkańcami. Zawiera się w tym wszystkie regiony Tybetańskiego Regionu Autonomicznego(TAR), 95% powierzchni prowincji Qinghai, południowy wschód Gansu, północny Syczuan, zachodni Syczuan oraz północny Yunnan. Tradycyjnie Tybet został podzielony na specyficzne regiony takie jak Tsang, Kham, Amdo, Ngari, Kongpo i Gyarong.

2.Czy jest różnica pomiędzy Tybetem oraz Tybetańskim Regionem Autonomicznym?

Tak jest bardzo zasadnicza różnica pomiędzy tymi dwoma określeniami. Pojęcie Tybet odnosi się do całego płaskowyżu, wyżyny tybetańskiej, gdzie Tybetańczycy są ludnością autochtoniczną. Włączają się w to wszystkie regiony wymienione w zapytaniu wyżej. Natomiast Tybetański Region Autonomiczny odnosi się zaledwie 50% terenów płaskowyżu wyżyny tybetańskiej. Część Tybetu jest rozproszona pomiędzy 5 prowincji i regionów w południowo-zachodnich Chinach. Nie pozwólmy liniom mapy Chin nas zmylić. Tybet jest zdecydowanie większym obszarem, niż granice TAR. Prawie 60% Tybetańczyków żyje poza obszarem TAR, w innych regionach Tybetu. Te dwa pojęcia z zapytania, mają diametralną różnicę.

3. Które rejony Tybetu wymagają zorganizowanej(komercyjnej) wyprawy?

Wszystkie regiony Tybetańskiego Regionu Autonomicznego wymagają od odwiedzających obcokrajowców, aby byli częścią komercyjnej wycieczki, która posiada odpowiednie pozwolenia, lokalnego przewodnika, prywatny pojazd z kierowcą(nie potrzebny jeśli jesteśmy tylko w Lhasie). Ziemie Tybetu leżące poza TAR jak Qinghai, północny i zachodni Syczuan, południowo-zachodni Gansu oraz północny Yunnan, przeważnie nie wymagają specjalnych pozwoleń, czy przewodnika.

4. Jak obcokrajowcy mogą dostać się do TAR bez zorganizowanej wycieczki oraz przewodnika?

Nie mogą! Chyba, że są studentami na Tybetańskim Uniwersytecie lub mają pozwolenie na pracę oraz wizę rezydencką dla TAR. Nie można wjechać do TAR nie będąc na zorganizowanej grupowej wycieczce. Obcokrajowcy muszę być częścią zorganizowanej wycieczki na którą składa się załatwienie pozwoleń, lokalny przewodnik oraz prywatny pojazd z kierowcą.

5.  Czy potrzebuję przewodnika, jeśli tylko podróżuje do Lhasy?

Tak, absolutnie. Przed wydarzeniami z Marca 2008 roku, turyści nie potrzebowali lokalnego przewodnika, jeśli tylko przebywali w Lhasie, albo podróżowali trasą pomiędzy Lhasą i Bazą Everestu i granicą z Nepalem. Od Marca 2008, bardzo drastyczne zmiany nastąpiły dotyczące regulacji podróży po TAR dla obcokrajowców. Teraz każdy musi mieć lokalnego przewodnika, każdego dnia, nawet będąc tylko w Lhasie.

6. Słyszałem o osobach publiczne autobusy wewnątrz TAR? Czy jest to możliwe?

Nie jest to prawdą. Obcokrajowcy muszą używać prywatnego pojazdu z kierowcą. Jedynym wyjątkiem jest Lhasa, gdzie obcokrajowcy mogą używać taxi i miejskich autobusów. Przed marcem 2008 obcokrajowcy mogli wsiadać do publicznych autobusów jadących do Klasztoru Ganden, Klasztoru Samye i kilku innych miejsc poza Lhasą. Teraz jest to niemożliwe. Stacja autobusowa w Lhasie nie sprzeda biletów dla obcokrajowca oraz kierowca nie wpuści na pokład autobusu obcokrajowca.

7. Czy jest możliwość wślizgnięcia się do TAR nielegalnie?

Szanse sukcesu wślizgnięcia się do Lhasy nielegalnie są bardzo nikłe. Słyszeliśmy zaledwie o kilku potwierdzonych przypadkach obcokrajowców którym udało się bez pozwoleń wjechać do Lhasy. Bez okazania aktualnego pozwolenia Tibet Travel Permit nie zostaniemy wpuszczeni na pokład samolotu czy pociągu jadącego do Lhasy. Wkradanie się nielegalnie z terenów Dege, Batang, Shangri La albo Nangchen jest bardzo ciężkie. Po pierwsze jest tam bardzo dużo policji na drogach, miastach specjalnie poszukujących obcokrajowców próbujących wjechać do TAR nielegalnie. Po drugie jadąc z tych miast do Lhasy zawsze będzie trzeba przejechać przez rejon Chamdo w dalekim wschodzie TAR. Rejon Chamdo jest całkowicie zamknięty dla obcokrajowców od marca 2010. Policja jeśli kogoś złapie (czasem są trzymani w więzieniu tam przez 3 dni) wlepi nam dużą grzywnę oraz wyślę z powrotem do Chengdu.

Jeśli jakimś trafem uda nam się wjechać do Lhasy (co jest bardzo mało prawdopodobne) będziemy mieli problemy ze znalezieniem hotelu, który nas przyjmie bez posiadania ważnego pozwolenia Tibet Travel Permit. Wielu posiadaczy paszportów krajów wschodnio-azjatyckich zdaje się myśleć, iż mają przewagę, gdyż mogą wyglądać podobnie jak Chińczycy. Ale także często zdarzało się widzieć Japończyków, Koreańczyków siedzących na posterunkach policji w Lhasie ponieważ wjechali do Lhasy nielegalnie.

Jest bardzo wiele punktów kontrolnych na drogach TAR. W wielu z nich każdy pasażer, nawet Chińczycy, muszą się zarejestrować. Więc szansę dotarcia do Lhasy nielegalnie są znikome.

8. Czy można zostać w Tybecie po zakończeniu wyprawy?

Nie.  Ważność pozwolenia na pobyt w TAR jest ważna tylko na okres trwania wycieczki. Kiedy tylko wycieczka jest skończona, trzeba wyjeżdżać. Normalnie agencja w Chinach/TAR za bookuje dla nas bilet powrotny do Chin samolotem/pociągiem, bądź poprosi Nas o przedstawienie im takiego to biletu. Jeśli ktoś zdecyduje, że chce zostać w TAR po skończonej wycieczce, może wprowadzić w duże tarapaty lokalną agencję. Mogą oni stracić swoją licencję na prowadzenie działalności i pozostać bez pracy.

9. W ostatnich kilku latach regiony TAR jak i Qinghai, Gasu oraz Syczuan były zamykane na okres miesiąca marca. Czy te rejony zawsze będą zamknięte w marcu?

Marzec posiada kilka bardzo wrażliwych dat rocznic wydarzeń, dlatego też rząd zamyka większość wyżyny tybetańskiej  od późnego lutego do pierwszych dni kwietnia. Podczas tego czasu jest niemożliwym otrzymania pozwolenia na wjazd do TAR. Jeśli sytuacja pozostanie jak teraz stabilna, pozwolenia na wjazdy do TAR będą zawsze ponownie wydawane od 1 kwietnia.

Tybetańskie regiony Amdo oraz Kham w rejonie Qinghai, Syczuan oraz Ganso mogą też być zamykane na ten okres. Stacja autobusowa w Chengdu przeważnie zaprzestaje sprzedaży biletów do tybetańskich rejonów Syczuanu w miesiącu marcu. Tybetańskie regiony Amdo oraz Kham często zostają dłużej zamknięte niż TAR. W 2011, TAR otworzono z powrotem na początku kwietnia, ale większość terenów Syczuanu nie otworzono, aż do 1 maja.

10. Kiedy Autostrada przyjaźni, która łączy Lhasę z Kathmandu jest zamykana na zimę?

Ponieważ Autostrada Przyjaźni biegnie powyżej 5000 m.n.p.m. , droga bardzo rzadko jest zamykana z powodu zbyt dużych opadów śniegu. Zimy przeważnie są bardzo suche w tym rejonie. Lecz temperatury są bardzo niskie. W bardzo rzadkich przypadkach droga jest zamykana, głównie na dzień czy dwa.

11. Czy drogi w Tybecie są zamykane na zimę z powodu dużych opadów śniegu?

Oczywiście. Niektóre drogi w regionie Kham  Tybetańskiego Regionu Autonomicznego oraz zachodni Syczuan mogą otrzymać bardzo dużą ilość opadów śniegu podczas zimy, powodując zamykanie dróg na wiele dni. Jednakże, większość terenów gdzie wybierają się obcokrajowcy, nie będzie miało żadnych problemów z zamkniętymi drogami z powodu zbyt dużych opadów śniegu. Jedynym wyjątkiem jest droga w górę jeziora Nam Tso. Ta droga jest często zamykana na tygodnie podczas okresu zimy.

12. Wiadomo iż część Tybetu znajduje się w 5 chińskich prowincjach, ale jak jest Tybet podzielony?

Tybetańczycy są ludnością autochtoniczną dla wszystkich regionów płaskowyżu Wyżyny Tybetańskiej i nie tylko regionu TAR. Tybet jest podzielony na 1 Autonomiczny region, 10 Autonomicznych Prefektur i 2 Autonomiczne County.

Region TAR podzielony jest na 6 prefektur (Ngari/Ali, Nagchu/Naqu, Shigatse/Rikaze, Lhoka/shannan, Kongpo/Linzhi oraz Chamdo/Changdu) oraz 1 Prefekturę Miejską (Lhasa).

Prowincja Qinghai jest podzielona na 6 Autonomicznych Prefektur (Yulshul/Yushu, Golog/Guoluo, Tsonub/Haixi, Tsolho/Hainan, Tsojang/Haibei oraz Malho/Huangnan) oraz jedną miejską prowincję (Xining). Prefektura Tsoshar/Haidong nie należy do TAR, ale posiada prawie 150 tysięcy Tybetańczyków mieszkających w niej Aktualny 14 Dalajlama jak również słynny 10 Panchen Lama pochodzą z prefektury Tsoshar. Łącznie 95% ziemi Qinghai jest częścią TAR.

Prowincja Syczuanu posiada dwie autonomiczne prefektury (Kardze/Ganzi oraz Ngawa/Aba) oraz jeden autonomiczny county (Muli). Prawie połowa ziem Syczuanu należy do TAR.

Południowo-zachodnia prowincja Gansu posiada jedną autonomiczną prefekturę (Kanlho/Gannan) oraz jeden autonomiczny county (Tianzhu).

Północno-zachodni Yunnan posiada tylko jedną bardzo małą autonomiczną prefekturę (Dechen/Diqing).

13. Gdzie znajdują się regiony Kham i Amdo?

Kham i Amdo pokrywają 50% terenów ziemnych płaskowyżu Wyżyny Tybetańskiej oraz mieszczą prawie 60% całej populacji Tybetańczyków. Tybetańczycy Kham żyją na wielkiej przestrzeni płaskowyżu Wyżyny Tybetańskiej. Tybetańczycy mówiący Kham możemy spotkać w Chamdo, Nagchu, oraz w częściach prefektury Kongpo w TAR, prefekturze Yushu w Qinghai, prefekturze Kardze w zachodnim Syczuanie, oraz w prefekturze Dechen w północno-zachodnim Yunnanie. Jest około 2.1 miliona Tybetańczyków mówiących Kham, spośród wszystkich 5.8 miliona Tybetańczyków na terenie Chin.

Tybetańczycy posługujący się Amdo można spotkać w Tsonub, Tsoshar, Tsojang, Tsolho, Golog oraz Malho prefekturach w Qinghai, prefekturze Kanlho w Gansu, oraz w prefekturze Ngawa w Syczuanie. Łącznie jest około 1.7 miliona Tybetańczyków posługujących się Amdo.

14. Czy muszę być z grupą gdy chcę podróżować do Tybetańskiego Regionu Autonomicznego?

Nie, nie ma potrzeby podróżowania z grupą ludzi wyjeżdżając do TAR. Pojedynczy podróżnicy mogą także wybrać się do TAR, jednak nadal muszą być częścią zorganizowanej wycieczki, na którą składa się przynajmniej pozwolenia na wjazd, lokalny przewodnik oraz prywatny pojazd z kierowcą. Wiele ludzi preferuje podróż w małych grupach 3-5 osobowych, aby dzielić koszty lokalnego przewodnika, pojazdu, kierowcy, paliwa itp.

15. Czy potrzebuje śpiwora w Tybecie?

Dopóki nie wybieramy się na trekking albo pod namiot, nie ma potrzeby zabierania ze sobą śpiwora albo namiotu podróżując po TAR. Każdy hotel czy guesthouse zaoferuje nam czyste prześcieradło oraz wiele grubych koców.

16. Jaki rodzaj aut jest używany do przewozu turystów?

Generalnie, najbardziej popularnym pojazdem używanym w TAR do przewozu turystów jest Toyota Land Cruiser. Były one już używane gdy Tybet otworzył się dla zagranicznych turystów w początkach lat 80-tych. Jednakże, w ostaniach 5 latach, wiele dróg w Tybecie uległo dużej poprawie, dlatego też, duże osobowe vany stają się coraz popularniejsze. Większość dróg w dolinie Yarlung oraz Autostrada Przyjaźni są całkowicie pokryte asfaltem. Nawet droga do góry Mt. Kailash jest w 75% pokryta asfaltem. Gdy Toyota Land Cruiser nadal jest najlepszą opcją, gdy wybieramy się do Bazy pod Everestem(100 km od Baber do Bazy oraz 70 km z Bazy do miasteczka Old Tingri nadal jest drogą szutrową) albo poprzez zachodni Tybet , wiele terenów w Tybecie może zostać osiągniętych za pomocą osobowego vana.

17. Który przewodnik jest najlepszy do podróży po Tybecie?

W mojej opinii Lonely Planet publikuje jedne z najlepszych przewodników książkowych na świecie, nie tylko dla Tybetu, ale generalnie. Na pewno niektórzy ludzie się ze mną nie zgodzą, ale to tylko moja opinia. Lonely Planet publikuje Przewodnik po Tybecie, ale głównie pokrywa on tylko tereny TAR oraz trochę regionu Kham w zachodnim Syczuanie. Jako dodatek do Przewodnika po Tybecie Lonely Planet, polecam LP Przewodnik po Chinach. Rozdziały Qinghai, Gansu, Syczuan oraz Yunnan dają dobry obraz regionów Kham i Amdo w Tybecie. Jeśli nie chcemy kupować całego przewodnika, możemy teraz zakupić indywidualne rozdziały, których potrzebujemy na stronie Lonely Planet.

18. Kiedy jest najlepszy okres, żeby odwiedzić Tybet?

Tybet może być odwiedzony o każdej porze roku, lecz w mojej opinii niektóre okresy są lepsze od innych. Tereny pomiędzy Lhasą i Bazą pod Everestem stały się bardzo popularne wśród Chińczyków podczas lata(czerwiec do początków października). Lhasa może być czasem trochę zatłoczona przez turystów w tym okresie. Hotele wtedy są często pełne oraz nie ma zniżek na usługach, bo jest szczyt sezonu.

Bardzo dobrym terminem do odwiedzenia TAR są kwiecień-maj oraz październik-listopad. Zdecydowanie mniej tłumów, pogoda także jest generalnie przejrzysta,  oraz często ceny są niższe niż w lato.  Podczas zimy (styczeń-luty) w Lhasie znajduje się przeważnie tysiące buddyjskich pielgrzymów celebrujących Losar (Tybetański Nowy Rok). Także polecamy wtedy odwiedzić Tybet.

Kham i Amdo mogą być odwiedzane przez cały rok, jednak często najbardziej optymalną porą roku dla tych regionów jest wiosna i jesień. Nawet podczas lata relatywnie mało podróżujących można znaleźć w Kham i Amdo, gdyż ten region często zdarza się, iż jest zachmurzony podczas tego sezonu, nie pozwalając na dobre widoki gór. Zimy w Amdo i niektórych regionach Kham mogą być ekstremalnie zimne, z temperaturami często sięgającymi -20*C albo -25*C. Z tego też to powodu Amdo i Kham powinny być omijane podczas najzimniejszych miesięcy zimy.

20. Jakie są temperatury w Tybecie?

Tybet , łącznie z regionami Kham i Amdo, jest ogromnym terenem pokrywającym ponad ¼ terenów ziemnych Chin.  Jest większy niż większość krajów. Ze względu na swoje rozmiary, Tybet posiada różnorodne temperatury i klimat. Niektóry tereny Tybetu są  rzeczywiście bardzo zimne, w odróżnieniu gdzie inne mogą mieć umiarkowane temperatury podczas miesiąców letnich. Zimy generalnie są dość zimne wszerz całego Tybetu, z niektórymi regionami, część Amdo, które jest ekstremalnie zimne.

W praktyce większość podróżujących wybiera się do Tybetu pomiędzy kwietniem oraz październikiem. Podczas tego okresu większość terenów Tybetu posiada umiarkowane temperatury. Większość ludzi jest zaskoczona jak ciepło(a czasami upalnie) może być w Lhasie oraz dolinie Yarlung podczas lata.  Tybet jest zimnym miejscem w szczególności podczas zim, ale nadal jest pewnie cieplejszy niż większość z nas myśli. Region w Lhasie i dookoła miasta posiada jeden z najbardziej przyjaznych klimatów spośród całego Tybetu.

Poniżej rozpisane średnie temperatury w przekroju rocznym dla regionu TAR. Dane te są średnimi temperatury na przestrzeni ostatnich 15 lat.

Tybetański Region Autonomiczny

Lhasa:

Styczeń Max: 8.3C / 47F             Min: -5.5C / 22F

Kwiecień Max: 15.5C / 60F               Min: 4.4C / 40F

Lipiec Max: 22.8C / 73F               Min: 13.3C / 56F

Październik Max: 17.2C / 63F           Min: 4.4C / 40F

Shigatse:

Styczeń Max: 7.2C / 45F             Min: -9.4C / 15F

Kwiecień Max: 15C / 59F                   Min: 1.7C / 35F

Lipiec Max: 21.1 C / 70F               Min: 10.6C / 51F

Październik Max: 15.5C / 60F           Min: 0C / 32F

Ali (najbliższe większe miasto do to Mt. Kailash):

Styczeń Max: -5C / 23F               Min: -18.3C / -1F

Kwiecień Max: 7.2C / 45F                 Min: -6.1C / 21F

Lipiec Max: 20.6C / 69F                 Min: 8.9C / 48F

Październik Max: 6.7C / 44F             Min: -6.1C / 21F

Old Tingri (najbliższe większe miasto do Mt. Everest Base Camp):

Styczeń Max: 3.9C / 39F             Min: -13.3C / 8F

Kwiecień Max: 10.6C / 51F                 Min: -4.4C / 24F

Lipiec Max: 18.3C /65F                   Min: 8.3C / 47F

Październik Max: 11.7C / 53F           Min: -3.9C / 25F

Chamdo (zachodni TAR):

Styczeń Max: 8.9C / 48F             Min: -7.8C / 18F

Kwiecień Max: 15C / 59F                   Min: 2.2C / 36F

Lipiec Max: 23.3C / 74F                 Min: 12.2C / 54F

Październik Max: 16.1C / 61F           Min: 2.8C / 37F

Nagchu (północny TAR):

Styczeń Max: -1.7C / 29F             Min: -16.1C / 3F

Kwiecień Max: 6.1C / 43F                   Min: -6.1C / 21F

Lipiec Max: 15.6C / 60F                 Min: 6.1C / 43F

Październik Max: 6.7C / 44F             Min: -4.4C / 24F

21. Kiedy jest pora deszczowa w Tybecie?

Pora deszczowa w Tybecie zaczyna się z początkiem czerwca i trwa do początku września. Sezon deszczowy w Tybecie nie jest taki obfity w opady jak w południowej i południowo wschodniej Azji, ale zdarza się, że pada i pojawiają się chmury.

22.  Czy jak planujemy wjechać do Tybetu z Chin i po wycieczce w Tybecie wrócić do Chin, czy potrzebujemy wizy chińskiej z dwukrotnym wjazdem?

Nie, co tylko potrzebujemy jest jednokrotnego wjazdu wiza chińska. TAR jest częścią Chin. Nie ma odprawy paszportowej albo przejścia granicznego, podróżując z głębi Chin do TAR.

23. Czy mogę przedłużyć wizę w Lhasie albo gdziekolwiek w TAR?

Przed  marcem 2008 roku, często mogliśmy dostać przedłużenie wizy w Lhasie, ale od tamtego czasu, jest to ekstremalnie rzadkie. Nie liczmy na przedłużenie wizy w Lhasie czy gdziekolwiek indziej w TAR.

24. Czy jest jakiekolwiek miejsce na Wyżynie Tybetańskiej gdzie możemy dostać przedłużenie wizy?

Tak możemy dostać przedłużenie wizy do max 30 dni w Kangding (Dartsendo), Yushu(Jyekundo), Shanri La(Gyelthnang), Ma’erkang(Barkham), Xining, Golmud, Songpan oraz Hezuo (Tsoe). Czasem możemy dostać przedłużenie w Dawu (Machen) oraz Golog.

25. Czy „plotka” o nie wpisywanie chęci wjazdu do Tybetu na wniosku o wizę chińską jest prawdziwa?

Nie polecam wpisywać Tybetu na formularzu aplikacyjnym o wizę chińską. Jest duża szansa, iż aplikacja o wizę chińską zostanie odrzucona.  Zalecam wypisanie tylko kilku głównych miast, w Chinach które mamy zamiar odwiedzić , Pekin, Chengdu itp. Kiedy już będziemy mieli wizę chińską w paszporcie, mamy wolną rękę do podróży nawet do miejsc nie zaznaczonych na naszym wniosku wizowym, w tym Tybetu.

26. Czy przewodnik lokalny będzie z nami całymi dniami, każdego dnia?

Przewodnik lokalny grupy musie być z grupą każdego dnia podczas pobytu w TAR, ale nie musi być koniecznie z nami całego dnia. W Lhasie część najważniejszych, najsłynniejszych świątyń i klasztorów będzie wymagało obecności naszego przewodnika, żebyśmy mogli wejść. Ale często też dużą część miasta będziemy mogli zwiedzić samodzielnie. Przewodnik cały czas będzie pod telefonem, i gdy tylko będziemy go potrzebować zadzwonimy. Czasami, kiedy jest poważne zagrożenie niestabilności w Lhasie, protestów, rząd będzie wymagać, żeby przewodnik był z nami cały czas, lecz to jest rzadkość.

27. Czy język angielski jest bardzo popularny, używany w Tybecie?

Nie, oprócz popularnych hoteli i restauracji w Lhasie, angielski jest bardzo rzadko rozumiany w Tybecie. Większość Tybetu to tereny bardzo odludne oraz nie rozwinięte, gdzie bardzo mała garstka osób potrafi mówić po angielsku. Język chiński jest szeroko używany przez Tybetańczyków mieszkających w Lhasie, Shigatse, Dartsendo, Shangri La oraz kilka innych większych miast w Tybecie. Lecz w dalekich słabo rozwiniętych regionach Tybetu wiele Tybetańczyków, przeważnie tych powyżej 35 roku życia, nadal nie mówią po chińsku. W tych regionach język tybetański jest jedynym używanym językiem. Pomimo tego Tybetańczycy są niesamowicie gościnni, przyjaźni oraz pomocni, i zrobią wszystko żeby się z nami porozumieć pomimo bariery językowej.

28. Dlaczego podróżowanie po Tybecie jest tak drogie?

Podróżowanie po TAR nie jest uznane za tanie, ponieważ wszyscy obcokrajowcy muszą mieć pozwolenia, lokalnego przewodnika, prywatny pojazd z kierowcą. Koszty pojazdów w Chinach, w szczególności tych importowanych jak Toyota Land Cruiser, które są przeważnie używane w Tybecie, są zdecydowanie wyższe niż w Północnej Ameryce czy Europie. Więc większe koszta zakupu/wynajęcia pojazdu generują koszta wycieczki. Kolejnym faktorem są ceny paliwa. Ceny paliwa na Wyżynie Tybetańskiej są prawdopodobnie trochę tańsze niż w większości Europy, lecz nadal jest to drożej niż w Ameryce Północnej. Koszta kierowcy, pojazdu i paliwa generują około 75% kosztów wycieczki. Pomimo, iż drogi na terenie TAR ciągle się pojawiają, dystanse pomiędzy atrakcjami często są bardzo duże. Ceny wycieczek w głównej mierze są budowane na dystansie przejechanym, więc jeśli robimy dużo przemieszczania się do takich miejsc jak Baza pod Everestem, granica z Nepalem, Mt Kailash, ceny będą zdecydowanie wyższe, niż jakbyśmy zostawali tylko w Lhasa – Nam Tso – teren Shigatse.

Więcej informacji będzie wrzucane, jak coś nam przyjdzie jeszcze do głowy.

Pozdrawiamy,

Backpackers Club