Jukon – Dempster Highway – Ocean Arktyczny 

Długość wyprawy: 16 dni
Data: 17.07 – 01.08.2023 – Wyprawa potwierdzona! Brak miejsc.
Liczba minimalna uczestników: 4
Maksymalna liczba uczestników: 10
Termin zapisów: brak miejsc
Trudność: Średnia.
Rodzaj aktywności: Trekking + pływanie canoe, zwiedzanie
Zakwaterowanie: Motele, domy, hostele
Podsumowanie: 14 dni wyprawy, 5 x kilku godzinnych trekkingów, 14 nocy w motelach/domach/hostelach w pokojach 2-4 osobowych

Cena: 4250 CAD + bilet lotniczy uczestnika Polska – Whitehorse – Polska (ok. 4500 PLN)

Wliczone jest:
– lot prowadzącego do Whitehorse
– 14 noclegów na trasie wyprawy w motelach, domach, hostelach w pokojach 2-4 osobowych
– koszt wypożyczenia auta SUV (kierowcą jest pilot) z pozwoleniem na przekroczenie granicy USA oraz pozwoleniem na jazdę drogami szutrowymi
– spray na niedźwiedzie, zestaw naprawczy do opon, zapasowe koło
– paliwo na czas podróży
– opłaty wejść do atrakcji wymienionych w programie: Yukon Wildlife Preserve, Yukon Brewing Company Tour, Ghosts and Goodtime Girls Walking Tour Skagway, The Days of ’98 Show Skagway, 2 godzinny lot widokowy do Mount Logan, wycieczka Gold Mining at Gold Dredge #4, Can-Can Show Dawson City, wypożyczenie kajaków Whitehorse, bilet na termy w Whitehorse
– ubezpieczenie  KL 50 tyś. EUR , NNW 4 tyś EUR
– prom dla uczestników i auta na trasie Skagway – Haines
– składka na TFG i TFP 2 x 13 zł / osoba
– telefon satelitarny, GPS

Nie wliczone:
– wyżywienie podczas trwania wyprawy (stołujemy się w restauracjach oraz przygotowujemy posiłki samodzielnie w miejscach noclegowych)
– eTA do Kanady – koszt 7 CAD, ESTA do USA – koszt 21 USD

W ciągu 14 dni ta wyprawa przeniesie nas do dziewiczej i rozległej przyrody Jukonu. Śladami gorączki złota w Klondike dowiemy się więcej o ludziach, którzy czynią tę ziemię tak wyjątkową, od kluczowej roli ludności Pierwszych Narodów, po poszukiwaczy złota szukających szczęścia w lśniących rzekach Klondike. Dzięki obfitej przyrodzie i kulturom, terytorium Jukonu jest wyjątkowe na wiele sposobów. Jeśli marzysz o idealnej ucieczce na łono natury ze wspaniałymi alpejskimi panoramami, kolorową tundrą i granitowymi szczytami, ta trasa spełnia wszystkie wymagania. Odkryjesz kultowe miejsca, w tym Park Narodowy Kluane, najwyższy szczyt Kanady Mount Logan, Park Terytorialny Tombstone, Whitehorse, Dawson City i obszary Oceanu Artkycznego na nieokiełznanej północy Kanady. Dla entuzjastów outdooru, jest to obowiązkowe miejsce do odwiedzenia na mapie świata.

Dzień 1

Wylot z Polski. Przylot do Vancouver i dalszy lot do Whiterhorse. Przylot późnym popołudniem i przejazd do miejsca noclegowego. Nocleg w Whitehorse.

Dzień 2

Dzisiejszego dnia rozpoczynamy przygodę z Jukonem! Tego dnia wybierzemy się m.in. do
Yukon Wildlife Preserve – to wyjątkowy obiekt w którym znajduje się dziesięć głównych gatunków ssaków występujących na okolicznych terenach (łosie, piżmowoły, kozice górskie, żubry, jelenie, karibu, niedźwiedzie, rysie i dwa gatunki owiec cienkorogich; owce Dall’s i Stone’s). Wybierzemy się również na spacer po centrum Whitehorse, gdzie zobaczymy słynny parowiec  S.S. Klondike II, który przewoził towary pomiędzy Whitehorse i Dawson City w pierwszej połowie XX wieku. Następnie udamy się na krótki spacer wzdłuż nieopodal położonego, malowniczego Miles Canyon, aby w dalsze części dnia udać się na południe w stronę Pustyni Carcross, która jest serią piaskowych wydm, powstałych po ostatniej epoce lodowcowej. Jedziemy dalej w stronę granicy kanadyjsko-amerykańskiej, po drodze zatrzymując się na zdjęcia w stronę Pitchfork Falls. Wjeżdżamy do USA do miasteczka Skagway. Nocleg w Skagway.

Dzień 3

Dziś cały dzień spędzamy na zwiedzaniu tego urokliwego miasteczka. Z rana, żeby spalić poranne kalorie wybierzemy się na spacer do Yakutania Point z widokami na okoliczne szczyty, wodę oraz miasteczko. Następnie weźmiemy udział w 2 godzinnej ciekawej wycieczce/spacerze po Skagway. Poznamy inne Skagway, kiedy Dzielnica Czerwonych Latarni tętniła życiem samotnych wędrowców, a najstarszy zawód świata kwitł. W czasach gorączki złota był tu dobrze znany dom publiczny, który zyskał trafny przydomek „Paradise Alley”. Usłyszymy także opowieść o Mollie Walsh, lokalnej legendzie z czasów Klondike, przechodząc obok jej parku o tej samej nazwie. Ponadto poznamy historię założyciela Skagway, kapitana parowca, Williama Moore’a, który przez 87 lat dorobił się i stracił wiele fortun. Znakiem rozpoznawczym tego dnia jest jednak wizyta w Red Onion Saloon, gdzie nasza przewodniczka oprowadzi Nas po starej Dzielnicy Czerwonych Latarni i opowie o strasznych historiach związanych z tym miejscem. Cmentarz Gorączki Złota w Skagway będzie naszym następnym przystankiem. Był to pierwszy cmentarz miasta i pochowanych jest tu wielu słynnych bohaterów Gorączki Złota, w tym lokalny król Jefferson „Soapy” Smith i wczesny promotor turystyki Martin Itjen i jego „największa samorodek złota na świecie”. Na koniec dnia wybierzemy się na przedstawienie The Days of ’98 Show, które to dd prawie 100 lat olśniewa publiczność muzyką, śmiechem i legendarnym kankanem! Nocleg w Skagway.

Dzień 4

Lenimy poranek spędzemy na późnym śniadaniu oraz kawie. Około południa udajemy się na prom, którym my oraz nasze auto przepłyniemy do miasteczka Haines (około 1.5 godziny). Haines jest naszym domem na dzisiejszą noc. Lecz zanim się zakwaterujemy udajemy się na 5km spacer (około 1.5 godz) po szlaku Battery Point Trail. Biegnie on poprzez lokalny las aby doprowadzić nas nad wybrzeże, gdzie możemy spotkać foki, lwy morskie czy inne zwierzęta. Po tej rozgrzewce przejeżdżamy do Chinookot River, gdzie będziemy trzymać kciuki za możliwość zobaczenia niedźwiedzi (czarne i grizli), które przychodzą tutaj wieczorami, żywić się w lokalnej rzece. Po około 1 godzinie w tym miejscu wracamy z powrotem do Haines. Nocleg w Haines.

Dzień 5

Wczesnym rankiem wyruszamy na szlak. Poznamy różne ekosystemy południowo-wschodniej Alaski — bujny las, karłowate drzewa subalpejskie, alpejskie łąki i skaliste szczyty. Także często można natknąć się tutaj na kozice górskie. Do pokonania mamy 1000 metrów, a podróż w jedną stronę zajmuje około trzech godzin. Będziemy mieli okazje podziwiać okazałe cykuty, rosiczki, polne kwiaty. Na szczycie, widoki są niesamowite w każdym kierunku: jest szmaragdowoniebieskie jezioro Chilkoot i Lutak Inlet; na południu jest miasto i Juneau; na zachodzie znajdują się Cathedral Peaks (najwyższe szczyty w rejonie Haines); a na północy dorzecza rzeki Chilkat i góry Takshanuk. Wracamy tą samą drogą. Jadąc na północ autostradą Haines, wjedziemy do Rezerwatu Bielika Amerykańskiego. Około 2-kilometrowy szlak nad rzeką został stworzony dla optymalnego oglądania dzikiej przyrody i naszych skrzydlatych przyjaciół. Został utworzony w 1982 r. w celu ochrony jednego z największych na świecie skupisk bielików amerykańskich i ich krytycznego siedliska. Dalej późnym wieczorem dojeżdżamy do miasteczka Haines Junction i zostajemy tuatj na nocleg.

Dzień 6

Z samego rana czeka na nas jedna z głównych atrakcji tej wyprawy. Spędzimy 2 godziny latając po Parku Narodowym Kluane. Ten dwugodzinny lot cofa czas do ostatniej epoki lodowcowej. Tutaj będziemy latać obok największego masywu świata, Mount Logan. Widoki rozciągają się daleko poza horyzont pasma St.Elias. Poznamy historię tego miejsca. Zobaczymy Centenninal Range, Good Neigbor Peak oraz legendarną grań Hummingbird prowadzącą do południowej strony masywu Logana. Po zakończonym locie wybierzemy się na trekking. King’s Throne-  jest naprawdę majestatycznym miejscem oglądanym z brzegu jeziora Kathleen. Jest to jedna z bardziej widokowych jednodniowych wędrówek w Parku Narodowym Kluane, z zapierającymi dech w piersiach krajobrazami na okoliczne doliny i jezioro Kathleen poniżej. Trasa zajmie nam około 6 godzin tam i z powrotem. Powrót na nocleg do Haines Junction.

Dzień 7

Dziś jest dzień drogi. Wybieramy się z Haines Junction do Dawson City ale … przez USA. Mamy do przejechania około 700km. Dziś opuścimy Kanadę, wjedziemy do USA, aby po 2 godzinach ponowanie opuścić USA i wjechać z powrotem do Kanady. Po kilku godzinach dojeżdżamy do Tok Junction. Przejazd z Tok do Chicken Alaska jest pełen pięknych widoków. Kierujemy się w stronę Mount FairPlay, a potem okrążamy górę, której wierzchołek może pokrywać śnieg, czerwień chwastów oraz żółć osik rosnących na zboczach góry. Jadąc dalej dojeżdżamy do miejsowości Chicken (Kurczak). Jest tutaj rzeźba kurczaka i kilka starych sklepów. Droga z Chicken do kanadyjskiej granicy obfituje w piękne krajobrazy. Jest to górzysta trasa wijąca się w górę i w dół przez okoliczne pagórki. Docieramy do kanadyjskiej granicy i wracamy do Jukonu, a tutaj jedziemy drogą Top of the World do Dawson City. Nazwa drogi jest trafnym opisem tego, jak się czujemy podczas jazdy tą trasą. Co chwilę zatrzymujemy się na zdjęcia. Dojeżdżamy do Dawson City i zatrzmymujemy się na nocleg.

Dzień 8

Wczesnym rankiem udajemy się na spacer po Dawson City. Zobaczymy m.in. parowiec SS Keno. Rzeka Jukon zawsze była kluczowa dla życia mieszkańców Jukonu. S.S.Keno reprezentuje flotę parowców, która przez ponad pół wieku transportowała ludzi i zaopatrzenie do i z Jukonu. Zbudowany w 1922 roku do transportu rudy srebra, ołowiu i cynku z kopalń na rzece Stewart, S.S. Keno został zaprojektowany do podróży do i z bardzo odizolowanych miejsc. Odwiedzimy również „cmentarzysko statków”. Cmentarz parowców jest schowany potajemnie wśród świerków na zachodnim brzegu rzeki Jukon. Niegdyś uważane za podstawowy środek transportu w regionie, łodzie te zostały porzucone, gdy podróże lądowe stały się bardziej popularne. Te potężne statki stawiły czoła trudnym warunkom panującym na odległych obszarach, zaopatrując Dawson City, Whitehorse i Fairbanks w różnorodne towary i usługi. Wraz z rozwojem samolotów w 1937 i budową różnych autostrad łączących Dawson City, Whitehorse i Fairbanks, zapotrzebowanie na łodzie malało. W 1953 roku ukończono drogę do Dawson City, co oznaczało koniec parowców.  SS Keno był ostatnim parowcem, który przepłynął rzekę Jukon, kiedy 26 sierpnia 1960 r. udał się w podróż do Dawson City. Następnie udamy się na wycieczkę do Dredge No.4 – pogłebiarki, która wydobywała złoto na rzece Jukon pomiędzy 1913 – 1959 roku. Obecnie znajduje się wzdłuż Bonanza Creek Road 13 kilometrów na południe od Klondike Highway w pobliżu Dawson City, gdzie jest zachowana, jako jeden z Narodowych Zabytków Kanady. Jest to największa pogłębiarka o drewnianym kadłubie w Ameryce Północnej. Dowiemy się dużo o wydobyciu złota, aby później spróbować samodzielnie znaleźć złoto za pomocą prostych narzędzi w okolicznych strumieniu Bonanza Creek. Wracając do Dawson City podjedziemy na punkt widokowy Midnight Dome Viewpoint, gdzie podziwiać będziemy panoramiczny widok na region: piękno rzeki Jukon, doliny Klondike oraz pasmo górskie Ogilvie w oddali. A wieczór jest nasz! Od 20:00 do upadłego! Północna rozrywka w najlepszym wydaniu! Trzy pokazy kankana pokazują najwyższej klasy piosenkę i taniec o tematyce Klondike, które sprawią, że będziemy tupać nogą w mgnieniu oka! Diamond Tooth Gertie będzie konferansjerką tej nocy, a dołączą do niej jej dziewczęta z Gorączki Złota, a także kilku specjalnych gości, aby upewnić się, że nigdy nie będziemy chcieli wyjść. Nocleg w Dawson City.

Dzień 9

Dziś rozpoczyna się prawdziwa przygoda. Wyruszamy w podróż legendarną szutrową Dempster Highway w kierunku Oceanu Arktycznego. 1000 km najdzikszej tundry i terenów górskich. Telefon satelitarny- jest, zestaw do naprawy opon – jest, zapasowe koło – jest, bak pełen paliwa – jest, zapas jedzenia – jest. Możemy ruszać. Droga Dempster Highway została oficjalnie otwarta w 1979 roku, łącząc Inuvik z południowymi społecznościami. Jest to jedyna szutrowa droga łącząca Inuvik z oddalonym o 1253 km Whitehorse w Jukonie. Najpierw udamy się do Parku Terytorialnego Tombstone, często nazywany kanadyjską Patagonią. Pierwszy cel – Grizzly Ridge. Jest to jeden z najpopularniejszych szlaków w Parku Terytorialnym Tombstone i nie bez powodu. W ciągu godziny mamy widok na Mount Monolith na końcu Grizzly Valley. Kolejnym celem na dziś jest szlak Mount Adney Trail. Dystans około 8 km zajmie nam 5 godz w obie strony (650m przewyższenia). Jest to wymagająca i satysfakcjonująca wędrówka w Blackstone Range w obszarze Tombstone. Po tych kilku godzinach spędzonych na trekkingu wsiadamy do auta i jedziemy dalej w kierunku Oceanu Akrtycznego. Przystanek na dziś to Eagle Plains.

Dzień 10

Dziś czeka nas kolejny dzień pełen przygód. W planach mamy przejazd z Eagle Plains do Tuktoyaktuk u wybrzeży Oceanu Arktycznego. Budowa autostrady Dempster rozpoczęła się w 1959 r i została ukończona w 1978, chociaż oficjalnie została otwarta dopiero w weekend z okazji Dnia Odkrycia w 1979 roku. Została zbudowana, aby zapewnić dostęp do kanadyjskiej Arktyki oraz w związku z działalnością związaną z poszukiwaniem ropy i gazu. Została nazwana na cześć inspektora Williama Johna Duncana Dempstera. Dziś w planach mamy: wędrówkę 2 km szlakiem po Tithegeh Chii Vitaii Lookout przed miasteczkiem Inuvik. W samym miasteczku odwiedzamy kościół w kształcie igloo. Jedna z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Inuvik, wycieczka na północ od koła podbiegunowego nie jest kompletna bez zdjęcia przed i wewnątrz kościoła Igloo. Ten budynek, zwieńczony srebrną kopułą, mającą naśladować dawne śnieżne domy Inuitów, pochodzi z początków Inuvik. Zbudowany w 1960 roku przez zespół wolontariuszy kościół Matki Bożej Zwycięskiej został zaprojektowany przez katolickiego misjonarza Maurice’a Larocque’a – doświadczonego stolarza, który nie miał formalnego wykształcenia architektonicznego. Budowa została faktycznie zakończona bez pozwolenia na budowę, ponieważ urzędnicy rządowi w Ottawie nie mogli zrozumieć planów Larocque. Inne miejsca co odwiedzimy to : Ivunik Visitor Center oraz szkuner „Our Lady of Laourdes”. Podarowany w imieniu papieża Piusa XI w latach trzydziestych XX wieku statek pływał po Morzu Beauforta przez dziesięciolecia, dostarczając zaopatrzenie odległym misjom katolickim i przewożąc dzieci do katolickich szkół z internatem. Od 1982 roku statek stoi na wystawie w pobliżu Tuktoyaktuk. Wizyta w Tuktoyaktuk nie odbyłaby się bez chociaż zamoczenia stóp w Oceanie Arktycznym oraz sfotografowaniu wzgórz pingos. Około 1350 pingos (wzgórz z rdzeniem lodowym) rozsianych jest wzdłuż wybrzeża w pobliżu Tuktoyaktuk na Terytoriach Północno-Zachodnich. Największy, Ibyuk Pingo, ma 16 pięter i jest prawdziwym punktem orientacyjnym na płaskiej nadmorskiej równinie. Od wieków te wzgórza były używane przez lokalną ludność do nawigacji i jako punkty obserwacyjne podczas polowań. Największy pingo rośnie w tempie około dwóch centymetrów rocznie. Nocleg w Inuvik.

Dzień 11

Dziś czeka nas długi przejazd Dempster Highway z powrotem z Inuvik do Dawson City. Po drodze czekają nas przeprawy promowe, spotkania z lokalną zwierzyną (łosie, niedźwiedzie, lisy). Nawierzchnia autostrady Dempster jest w całości żwirowa. W niektórych miejscach ma grubość 2,4 m, aby chronić wieczną zmarzlinę, na której leży droga. Droga jest jak podniesiony most. Jeśli wieczna zmarzlina by się stopiła, droga by zatonęła. Przez większą część swojej długości droga Dempster Highway przecina lądy i terytoria bez śladów obecności człowieka, bez bocznych dróg, bez domów, bez linii energetycznych. Ta dzika trasa obejmuje odległe regiony Jukonu, przecinając dwa pasma górskie, Góry Ogilvie i Richardson. Napotkamy kilometry skarłowaciałych „lasów” świerkowych i olchowych w regionie Eagle Plains oraz wzniesione obszary tundry, zanim opadną one do rzeki Mackenzie i jej płaskiej delty pokrytej osikami. Po całodniowym przejeździe, szczęśliwi z niesamowicie zabrudzonym autem docieramy z powrotem do Dawson City. Nocleg w Dawson City.

Dzień 12

Keno City – to nasz cel na dziś. Mała kropka na mapach Google. Prawie zapomniane, stare miasto Gorączki Złota w górach środkowego Jukonu w północnej Kanadzie. Keno City jest najmniejszą społecznością w Jukonie, ukrytą daleko na uboczu. Niewielu podróżnych zapuszcza się tutaj. Aby dostać się do tego starego, zabytkowego górniczego miasta, należy obrać Srebrny Szlak (droga Yukon 11). Przejeżdżamy przez miasteczko Mayo. Mayo jest rekordzistą w ekstremalnym zakresie temperatur. Amplitudy temperatur sięgają tutaj od +36 stopni Celsjusza (latem) do -62 stopni Celsjusza (zimą). Tuż za Mayo trasa zamienia się w szutrową drogę. Żwirowe drogi Jukonu, ich dziury nie są dla nas nowością. Jadąc dalej mijamy idylliczne, krystalicznie czyste jeziora i rozległe obszary bagien, w których żyje mnóstwo pięknego ptactwa wodnego. Jadąc dalej szybko zbliżam się do Keno City, co oznacza, że wreszcie dotarliśmy do końca Srebrnego Szlaku. Przez krótki czas Keno było częścią gorączki złota na Jukonie. Później odkryto srebro, które na początku XX wieku przekształciło Keno w dynamicznie rozwijające się miasto górnicze. Keno City przez dziesięciolecia przeżywało rozkwit i upadki miasta górniczego. Kiedy kopalnia Keno Hill została zamknięta w 1989 roku, wielu mieszkańców wyjechało. Ci, którzy zostali, to ci, którzy sprawiają, że Keno jest dziś tak wyjątkowe. Po zakończonym spacerze po mieście wychodzimy na spacer na szlak Mounument Hill, z którego rozpościera się niesamowity widok na Keno City oraz okoliczne góry i lasy. Po wizycie w Keno City wracamy do głównej drogi i udajemy się na nocleg do Carmacks.

Dzień 13

Dziś kolejne legendarne miejsce przed nami – droga South Canol Road. Dojeżdżamy drogą asfaltową do Ross River, gdzie rozpoczyna się nasza szutrowa przygoda. Trochę historii o drodze: Ropa istniała wzdłuż rzeki Mackenzie na Terytorium Północno-Zachodnim w Norman Wells – ale pole naftowe było niedostępne. Wojsko amerykańskie przekonało niechętny rząd kanadyjski, zaniepokojony wykonalnością projektu, aby zezwolił na budowę ropociągu i drogi pomocniczej z Whitehorse do Norman Wells. Dystans wynosił około 825 kilometrów, co wydawało się łatwe do pokonania dla inżynierów armii amerykańskiej, którzy już od dwóch miesięcy budowali autostradę Alaska Highway o długości 2451 kilometrów. Zatwierdzony budżet na budowę rurociągu i dróg wyniósł 24 miliony dolarów. W Whitehorse miała powstać także rafineria. Linię nazwano Canol Pipeline. Na papierze plan wyglądał dość prosto. Rzeczywistość była jednak taka, że rurociąg musiał przecinać zarówno serce gór Selwyn, jak i ogromną barierę, jaką stanowiły góry Mackenzie. Cała trasa przebiegała przez jeden z najbardziej odizolowanych regionów Jukonu, ze stromymi dolinami wyżłobionymi przez rwące strumienie i mocno dotkniętymi obecnością wiecznej zmarzliny. Prace budowlane od początku były nękane nieprzewidzianymi problemami logistycznymi i zaopatrzeniowymi. Koszty rosły, a cały projekt pięciokrotnie przekroczył pierwotny budżet. Mimo to amerykańskie wysiłki nie ustały i zarówno rurociąg naftowy, jak i towarzysząca mu droga zostały ukończone w ciągu prawie dokładnie dwóch lat szaleńczej budowy. Do kwietnia 1944 r. linia naftowa pompowała 3000 baryłek ropy dziennie do rafinerii Whitehorse, a droga została oficjalnie otwarta dla ruchu we wrześniu następnego roku. Kiedy jednak działania wojenne na północy zakończyły się w marcu 1945 r., rafineria została nagle zamknięta, a rurociąg naftowy zamknięty. Suma miesięcy eksploatacji -13, całkowity koszt – 134 miliony dolarów. W Jukonie, od Johnsons Crossing do Ross River, droga przecina 234 kilometry spektakularnej scenerii bogatej w lasy, strumienie i jeziora. Na tym odcinku drogi nie ma żadnych punktów usługowych, tylko my i dzika przyroda. Dojeżdżamy do Johnson Crossing i tutaj nocujemy.

Dzień 14

Dziś dojeżdżamy do Whitehorse. Nasza podróż zatoczyła pętlę. Ale to nie koniec atrakcji. W pierwszej kolejności z rana wybieramy się na spływ Canoe. Rozpoczynamy w centrum Whitehorse i mamy do przepłynięcia 24 km rzeką Jukon do zbiegu rzek Jukon i Takhini. Stamtąd czas udać się na zasłużony relaks po trudach wyprawy. Wybieramy się do Eclipse Nordic Hot Springs nieopodal Whitehorse. Są to jedyne gorące źródła w Jukonie. Mamy możliwość zanurzenia się w 4 basenach skalnych zawierających naturalną wodę z gorących źródeł. Są również pokoje relaksacyjne z solariami, łaźnie parowe i sauny. Po relaksie wracamy do Whitehorse. Na popołudnie zostało nam do odwiedzenia jeszcze Yukon Brewing Company. Gdzie pracownicy oprowadzą nas przez browar i destylarnię, wyjaśniając proces warzenia, fermentację, beczkowanie tutejszego piwa i whisky single malt. Oczywiście nie obędzie się bez degustacji. Nocleg w Whitehorse.

Dzień 15

Wolny ranek na ostatnie spacery po Whitehorse oraz zakupy pamiątek. Po południem wylatujemy z Whitehorse.

Dzień 16 

Przylot do Polski.