Witam wszystkich,

Poniżej przedstawimy kilka ogólnych informacji praktycznych dotyczących podróżowania po Azji. Większość poniższych porad można zastosować do wielu krajów azjatyckich.

Planowanie długiej podróży do Azji może być ekscytujące ale również przytłaczające. Poniżej przedstawimy kilka rad jak sobie skrupulatnie uporządkować przygotowania do wyjazdu.

Zaplanować wizyty u lekarzy

Radzimy nie czekać na wizytę u lekarza w ostatnich tygodniach przed wyjazdem, ponieważ może się okazać, iż niektórych szczepionek nie będziemy w stanie dokończyć  przed naszą wyprawą do Azji. Całkowite zaszczepienie się na żółtaczkę typu B jest bardzo wskazane dla podróży po Azji. Pamiętajmy, iż dawki tej szczepionki są rozprzestrzenione w czasie na przełomie kilku miesięcy.

Sprawdź pogodę

Duże opady deszczu oraz duża wilgotność w pewnych częściach Azji, może zaowocować paskudną wyprawą. Azja ma dwa odrębne sezonu : gorący i suchy oraz gorący i mokry. Kiedy to ceny mogą być niższe w sezonie monsunowy, wiele biznesów jest zamykanych na ten okres, a część aktywności rekreacyjnej może być niemożliwa z powodu silnych opadów deszczów.

Festiwale

Czasem może być frustrujące, gdy jedziemy na drugi koniec świata, i akurat ominie nas o dzień czy dwa jakiś ważny festiwal, święto dla danego regionu, a słyszymy od innych podróżników jaki super on był. Miejsca zakwaterowania zapełniają się bardzo szybko i ceny rosną w dużym tempie podczas trwania różnych świąt, jak np Chiński Nowy Rok. Jeśli ktoś lubi tłumy i uczestniczenie w takich świętach polecamy, innym zalecamy odwiedziny jak już wszystko opadnie i ludzie wyjadą.

Pakowanie

Wyjeżdżanie z domu z pełnym na maxa zapakowanym plecakiem, bądź walizką jest złym pomysłem. Nasz bagaż będzie sukcesywnie się powiększał, jak będziemy kupowali pamiątki i prezenty do rozdania w domu. Rozważmy nawet zakupienie kosmetyków tam na miejscu – często wiele rzeczy będzie tańszych w Azji. Nie pozwólmy, żeby pakowanie było przyczyną stresów. Wiele rzeczy może zostać zakupionych tanio w miejscu przyjazdu, wiele przedmiotów, które planujemy zabrać ze sobą do Azji zostało i tak pewnie wyprodukowanych w Azji, więc możemy je tam zakupić tanio. Kluczem jest pomyśleć czy lokalni ludzie potrzebują lub używają tego przedmiotu/ów, jeśli tylko turyści coś kupują, ceny mają zwyczaj być jeszcze wyższe.

Sugerowane przedmioty, o których warto pamiętać

Dezodorant. Dezodoranty w Azji rzadko zawierają antyperspirant, większość z nich to tylko zapach, a zachodnie marki przeważnie są drogie, jak je znajdziemy w Azji.

Krem z filtrem. Lokalni ludzie rzadko ich używają. Większość filtrów, które znajdziemy może być przeterminowana, będzie droga,a często nie efektywna.

Zdjęcia do paszportu. Wiele krajów wymaga jednego bądź dwóch zdjęć paszportowych, kiedy to ubiegamy się o wizę na granicy. Przywieźmy z domu własne zdjęcia, zaoszczędzi nam to czasu, problemów oraz pieniędzy, żeby na szybko w trybie ekspresowym wyrabiać tam na miejscu.

Dla kobiety. Tampony. Panie powinny zabrać ze sobą je z domu. Czasem może być je ciężko dostać poza większymi miastami Azji.

Witaminy. Nasz system odpornościowy będzie atakowany przez nowe bakterie, „ jet lag” oraz ciągłe wystawienie na przebywanie w nowym środowisku, nie zawsze sterylnie czystym, podwyższa ryzyko choroby. Chętni niech rozważą również przywiezienie ze sobą tabletek musujących smakowych jak i jako dopełniacz elektrolitów i minerałów.

Lekarstwa. Poszukiwanie jak i porozumiewanie się w aptekach w niektórych miastach Azji może być uciążliwe. Lepiej przywieźć ze sobą najbardziej potrzebne lekarstwa przeciwbólowe, na problemy gastryczne,  na chorobę lokomocyjną itp. Jeśli mamy duże zapasy tabletek ze sobą na początku podróży po lotniskach, zalecane jest zabranie ze sobą kopii recept.

Papier toaletowy. Niektóre kraje, ludzie lokalni żyjący w tych krajach nie używają papieru toaletowego. Dlatego bardzo ważnym jest, żeby zawsze mieć jakąś rolkę pod ręką. Pamiętamy, iż nie spłukujemy papieru toaletowego do muszli, gdyż system odpływów w wielu krajach nie przepuści go. Zamiast tego umieszczamy go w kubełkach, obok toalety. Także bardzo przydatne czy to w górach, czy przy używaniu publicznej toalety, gdzie nie często jest mydło, jest zabranie środka do odkażania rąk w płynie, bądź chusteczek nawilżających.

Kilka porad czego nie robić:

Nigdy nie ubieraj krótkich spodenek, sukienek, krótkich spódniczek, bluzek z dużym dekoltem i odkrytymi ramionami w świątyniach i pagodach. Robiąc tak jest uznane za ekstremalnie obraźliwe.

Nigdy nie rozdawać pustych butelek z wodą, słodyczy, cukierków dla lokalnych dzieci podczas zwiedzania czy popularnych destynacji, czy mało odwiedzanych lokalnych wiosek. Nie możesz być pewny, że te osoby wyrzucą butelki w przeznaczone do tego miejsce, a także nie mają one przeważnie dostępu do opieki dentystycznej. Jeśli byśmy chcieli rozdać zeszyty, długopisy najlepiej to zrobić rozdając te dary nauczycielowi w szkole, a on sprawiedliwie podzieli to pomiędzy klasę.

Nigdy nie wychodzić z hotelu/hostelu z większą ilością gotówki, niż naprawdę potrzebujemy. Nie to iż to trochę paranoiczne myślenie, bardziej kwestia przezorności, nie prowokowania kieszonkowców, jak i również swojego bardziej komfortowego samopoczucia. Lecz nadal uznaję Wietnam jako jeden z bezpieczniejszych krajów do podróżowania.

Nigdy nie pokazuj mu w kierunku czegoś albo kogoś naszą stopą. U nas w Europie nie znaczyłoby to nic specjalnego, ale np. W Tajlandii, ze względu, iż większość to wyznawcy buddyzmu, stopa prezentuję „największą niskość”. Z tego też powodu wytykanie kogoś stopą, jest uznane za obraźliwe.

Ludność Tajlandii oddaje bardzo wielką cześć swojemu królowi oraz królewskiej rodzinie. Dlatego też odwiedzający Tajlandię powinni być bardzo wrażliwi na punkcie oddawania hołdu, czci królowi i całej jego rodzinie.

Buty powinny zostać zdjęte podczas wejścia do domu w Tajlandii.

Każdy wizerunek Buddy, duży, mały, zrujnowany czy nie jest uznany za święty. Nigdy nie róbmy czegoś co mogłoby się okazać brakiem szacunku dla takiego obrazu. Mnisi buddyjscy mają zakazane dotykać kobiet, bądź przyjmować cokolwiek z ich rąk. Jeśli kobieta chce coś przekazać mnichowi, najpierw podaje mężczyźnie, który poda to dalej.

Kilka wskazówek i informacji o Filipinach

Czas na wyspach jest 8 godzin do przodu przed czasem Greenwich (GMT) czyli jak jest południe na Filipinach to w Londynie jest 3 w nocy, albo 20.00 poprzedniego dnia w San Francisco. Dzięki położeniu niedaleko równika, wschód i zachód słońca są prawie że równo „rozłożone” wschodząc około 6 rano, a zachodząc około 18 po południu. Filipiński czas ma dziwną zwyczajność, a raczej ludzie go przestrzegający. Brak punktualności jest czymś zwyczajnym tam.

Używane jest standardowe napięcie w większości miast i odwiedzanych miejsc czyli 220 V, choć czasem w niektórych hotelach możemy spotkać napięcie przystosowane do urządzeń z US czyli 110 V.

Napiwki nie są tradycją filipińską, ale ich zwyczaj rozszerza się po całych wyspach wraz ze wzrostem turystyki. Z góry często jest w hotelach i restauracjach od razu dodany do rachunku, jeśli nie wypada zostawić około 10% napiwku. Portierzy w hotelach, bądź inna obsługa również oczekuje jakiegoś małego napiwku. Nie daje się napiwków w kinach, a nawet nie ma zwyczaju dawać taksówkarzom, chyba, że pomógł nam z ciężkim bagażem, albo wyświadczył specjalną przysługę.

Co zabrać ze sobą? Złota zasada podróżnika mówi, żeby zabierać jak najmniej rzeczy w podróż ze sobą. Szczęśliwie większość rzeczy jakichkolwiek byśmy potrzebowali są łatwo dostępne po wylądowaniu. Poza podstawowymi ubraniami, własnymi specjalnymi przedmiotami, przydałoby się nam adapter do prądu/przejściówka, czołówka, parasol/płaszcz przeciwdeszczowy oraz aparat z zapasem baterii. Leki, pochodne naszych europejskich można znaleźć w aptekach w głównych miastach.

Negocjacje cenowe są najczęściej prowadzone na marketach i bazarach, kiedy to kupujący może czuć się usatysfakcjonowany jeśli kupi przedmiot po cenie niższej o połowę bądź dwie trzecie. Nie jest to mile widziane, negocjacje, w sklepach z ustalonymi cenami.

Kilka informacji teraz o Indonezji.

Indonezja ma dwa sezony, suchy sezon od czerwca do października oraz sezon deszczowy od listopada do marca. Czasami oczywiście zdarzają się ulewy również w porach przejściowych oraz maksymalna temperatura wynosi około 33*C, a średnia minimalna 21*C. Wilgotność jest bardzo duża w ciągu całego roku.

W większości hotelu opłata 10% za obsługę będzie z góry naliczana. W restauracjach, gdzie nie ma z góry doliczonego napiwku sugerowana jest zostawienie 5% czy 10% ekstra. Boy, portier, czy pomagający w hotelu czy na lotnisku także oczekuję bardzo drobnego napiwku. Zostawianie reszty dla taksówkarza jest docenione lecz nie konieczne. Sugerowane jest noszenie drobnych przy sobie, gdyż często taksówkarze nie mają drobnych do wydawania.

Indonezyjską kultowym, narodowym pożywieniem jest ryż gotowany lub smażony. Czasem może być serwowany na boku z dużymi czerwonymi bądź małymi zielonymi ostrymi papryczkami. Zawsze warto zapytać o cenę dania przed jego zamówieniem. Także, jest wiele restauracji specjalizujących się w daniach europejskich czy nawet fast foodach.

Dolar amerykański jest tutaj drugą nieoficjalną walutą w obiegu, będzie akceptowany przez większość osób bez mrugnięciem oka, ale jest on głównie używany do dużych zakupów, inwestowania, a nie do zakupu paczki zupki chińskiej. Wiele hoteli podaje ceny w dolarach, ale przyjmuje płatności w rupiah narodowych. Jeśli płacimy jakiś rachunek w Indonezji za pomocą karty kredytowej, zostanie ona obciążona w rupiah , nie ważne że nam sprzedawca coś sprzedał za ileś tam euro. Różne inne także waluty obce są bardzo powszechnie akceptowane w turystycznych rejonach Indonezji.

Bankomaty. Miejmy na uwadze, iż często posiadają dzienny limit około 100 USD. Także, te które nie posiadają mogą nie wydawać większych kwot niż 1,500,000 Rupii bądź 3, 000, 000 rupii.

Indonezja jest jednym z najbardziej skorumpowanych krajów na świecie. Różnego rodzaju władze, przedstawicielstwa, obsługa może prosić o łapówki, napiwki, „prezenty”, żeby zasilić swoje marne pensje. Udawanie czasem, iż nie rozumiemy, może przejść.Generalnie bycie miłym, uśmiechanie się, proszenie o oficjalny paragon, dowód płatności jakichkolwiek opłat, jeszcze raz uśmiech i grzeczność pomoże nam uniknąć jakichkolwiek problemów.

Indonezja traktuje handel i przemyt narkotyków bardzo poważnie surowo! Kara śmierci jest konieczna i przymusowa dla osób skazanych za przemyt, produkcję czy importowanie bądź eksportowanie więcej niż 15 g heroiny, 30 g morfiny, 30 g kokainy, 1.2 kg opium itp. Posiadanie jakiejkolwiek z wymienionych dawek, jest wystarczającym dowodem do skazania. Za spożywanie jakiejkolwiek ilości z wyżej wymienionych używek grozi 10 lat więzienia.

Złe wieści są takie, iż prawie każda znana człowiekowi choroba może zostać gdzieś znaleziona w Indonezji. Dobre wieści są takie, iż raczej nie odwiedzimy tych miejsc. Zostając przy turystycznych miejscach nie jesteśmy narażeni na malarię. Warto zaszczepić się przed żółta febrą jak i żółtaczka typu B.

Pozdrawiamy,

Backpackers Club