Ziemia Baffina – Park Narodowy Auyuittuq — wyprawa na największą wyspę Archipelagu Arktycznego oraz drugą pod względem wielkości wyspę Arktyki.

Długość wyprawy: 14 dni
Data: 05.08 – 18.08.2023 – 3 osoby zapisane na wyprawę.
Liczba minimalna uczestników: 5
Maksymalna liczba uczestników: 7
Termin zapisów: zapisy do 15.04.2023
Trudność: Bardzo wymagająca fizycznie.
Rodzaj aktywności: Trekking.
Zakwaterowanie: Hotel+ namioty
Wykres wysokości trasy – LINK
Podsumowanie: 14 dni wyprawy, 10 dniowy trekking, 1 noce w hotelu, 1 noc w motelu, 9 noclegów w namiotach

Cena: 2700 CAD + bilet lotniczy uczestnika Polska – Qikiqtarjuaq/Pangnirtung – Polska (ok. 3500 PLN + 1950 CAD)

Wliczone jest:
– lot prowadzącego na Ziemię Baffina
– 1 noclegi w hotelu w Ottawie w pokojach 2 osobowych przy lotnisku
– transfer lotnisko Ottawa – hotel – lotnisko Ottawa
– 1 nocleg w hotelu w pokojach 2-3 osobowych w Qikiqtarjuaq
– 1 nocleg w namiotach na kempingu w osadzie Pangnirtung
– transport łodzią z Qikiqtarjuaq do północnego wejścia do parku narodowego
– transport łodzią z Fjordu Pangnirtung to osady Pangnirtung
– ubezpieczenie  KL 100 tyś. EUR , NNW 4 tyś EUR
– zakup gazu dla wszystkich na trekking
– 30 liofilizaty dla każdego na 10 dni trekkingu
– pozwolenie na trekking w Parku Narodowym Auyuittuq
– namioty dla wszystkich na czas trekkingu
– składka na TFG i TFP 2 x 13 zł / osoba
– telefon satelitarny, ładowarka solarna, walkie talkie, GPS

Nie wliczone:
– dodatkowe wyżywienie czy to podczas pobytu w Ottawie, czy podczas przebywania w osadach Qikiqtarjuaq i Pangnirtung
– eTA do Kanady – koszt 7 CAD

Ważne: dniowy program trekkingu jest zarysem/planem. Ze względu na warunki atmosferyczne, stan psychofizyczny uczestników, poziom wody w rzekach, które będziemy przekraczać – długości poszczególnych dni marszu mogą ulec zmianie. Osoby chcącę zostać dłużej w Qikiqtarjuaq, Pangnirtung czy na przesiadce w Iqaluit – oczywiście jest taka możliwość. Podczas zakupu biletów lotniczych, będziemy z każdym indywidualnie ustalać plan lotów.

Park Narodowy Auquittuq w kanadyjskiej wschodniej Akrtyce ma jedną z najpiękniejszych górskich scenerii na naszej planecie. Wyprawa trekkingowa przechodzi przez przełęcz Akshayuk do rzadko odwiedzanej Doliny rzeki Sowiej.

Poziom trudności:
Wyprawa ta wymaga zdolności do marszu z plecakiem ważacym ok. 20-23kg.
Średnie dzienne dystanse, które będziemy pokonywać to 10-20km (6-8 godz marszu) po terenie, gdzie nie ma wyznaczonego szlaku.
Trasa nie jest wymagająca technicznie i nie przedstawia wyzwań wysokościowych. Naszymi największymi przeszkodami będą rzeki do przekroczenia, w których to woda sięgać będzie do kolan/pasa.
Podczas trasy trekkingowej jesteśmy samo wystarczalni. Od początku trasy niesiemy ze sobą gaz, prowiant, ekwipunek, który będzie nam potrzebny na całe 10 dni marszu. Nie ma miejsca po drodze, gdzie możemy uzupełnić zapasy.
Śpimy w namiotach 2 osobowych, sami przygotowujemy sobie posiłki i wodę.

Park Narodowy Auyuittuq
Położony we wschodniej części Ziemi Baffina, pomiędzy społecznościami Pangnirtung i Qikiqtarjuaq, Park Narodowy Auyuittuq jest najbardziej dostępnym parkiem narodowym w Nunavut. Krajobraz to w 85 procentach skały i lód, zdominowany przez strome i nierówne góry, z rozległymi lodowcami i potężnymi rzekami.
To zamarznięta przestrzeń śniegu, lodu i skał – schowana z dala od większości ludzkości. Park Narodowy Auyuittuq szczyci się polarną czapą lodową wielkości Wyspy Księcia Edwarda, mnóstwem lodowców, lodowatymi rzekami, fiordami, skałami pokrytymi porostami i głazami wielkości ciężarówek, porozrzucanymi swobodnie przez cofające się lodowce.

Przełęcz Akshayuk . Główny trakt to 97-kilometrowy korytarz wędrówek lokalnej ludności, który przecina park od wybrzeża do wybrzeża, wzdłuż doliny rzeki Weasel. Wysokie granitowe szczyty Overlord, Odin, Thor (o wysokości 1250 m, jest to druga najwyższa ściana skalna na planecie) oraz szczyty Asgardu prowadzą Nas przez ten spektakularny krajobraz.

Najbardziej niezwykłym aspektem wędrówki jest przejście obok wielu lodowców, które zasilają rzeki Owl i Weasel w dolinie oraz wędrówka po ich masywnych polach morenowych.
Trek rozpoczyna się na poziomie morza i wznosi się na wysokość około 420 metrów nad malowniczym jeziorem Summit. Stamtąd ukazuje się widok na Penny Ice Cap o powierzchni 6000 kilometrów kwadratowych.

Przeprawy rzeczne. Największym wyzwaniem podczas wędrówki są liczne przeprawy przez rzeki, zasilane bezpośrednio przez lodowce. Poziomy wody zmieniają się drastycznie w zależności od pory dnia i opadów. Często będziemy próbować rozbić obóz w pobliżu głównych przepraw przez rzekę i wyruszyć wcześnie rano następnego dnia, aby przeprawić się, gdy poziom wody w rzece jest najniższy.
Rzeki rzadko są pojedynczym korytem, ale są bardzo rozłożyste, co znacznie wydłuża ekspozycję na zimną lodowcową wodę. Zimna woda lodowcowa wygląda jak mleko czekoladowe z zawieszoną w niej gliną lodowcową i błotem. Woda jest bardzo zimna i zalecane są skarpety neoprenowe do butów do przekraczania rzek.

Schrony awaryjne. Ze względu na teren podróżowania i  odizolowanie tego rejonu, w odległości około jednego dnia podróży znajduje się siedem schronów. Na terenie parku nie znajdziemy żadnych pól namiotowych ani usługowych, poza budynkami gospodarczymi zlokalizowanymi w pobliżu schronów.
W tych schronach nie wolno biwakować, ale zapewniają one doskonałe miejsce na przystanek na lunch lub przerwę, zwłaszcza jeśli pogoda jest deszczowa.

Termin wyprawy. 
Lód morski i warunki rzeczne zmieniają się z roku na rok, wpływając na to, kiedy park jest dostępny i kiedy możliwe są określone działania. Auyuittuq staje się niedostępne, gdy lód morski staje się niebezpieczny dla podróży podczas rozpadu, zwykle w maju lub na początku czerwca po stronie Pangnirtung i miesiąc później w pobliżu Qikiqtarjuaq. W zależności od roku park jest ponownie dostępny, żeby wpłynąć tam łodzią pod koniec czerwca lub na początku lipca, co oznacza początek sezonu trekkingów.
Ze względu na letnie powodzie, które występują każdego roku od 2008 r., mogą wystąpić zamknięcia między połową lipca a początkiem sierpnia, jeśli wysokie temperatury lub deszcz spowodują spływ topniejącego lodowca, który może sprawić, że przeprawa przez rzeki będzie wyjątkowo niebezpieczna. Chociaż zamknięcia są możliwe w dowolnym momencie, wysokie poziomy wody były najbardziej problematyczne między ostatnim tygodniem lipca, a pierwszym tygodniem sierpnia, a wędrówki w tym czasie nie są zalecane.

Pogoda
Obszar ten to klasyczna arktyczna górska i fiordowa strefa klimatyczna. W zimie średnia dzienna temperatura wynosi tutaj -33°C. W sierpniu klimat się zdecydowanie ociepla. Niemniej jednak jest to miejsce chłodne i wietrzne. Ciepłe ubrania i ochrona przed wiatrem są niezbędne. Należy się spodziewać, że temperatura w ciągu dnia wyniesie średnio około 12°C,  a w nocy około 4°C. Wiatr może sprawić, że będzie zimniej. Średnia prędkość wiatru to 14 km/h i można się spodziewać wiatru każdego dnia. Pada średnio 3 na 10 dni.

Program wyprawy

Dzień 1 
Wylot z Polski i przylot popołudniem do Ottawy. Odbiór bagaży i transfer do motelu w okolicy lotniska. Nocleg w motelu w pokojach 2 osobowych. Kto ma ochotę i siły – można wybrać się na samodzielne zwiedzanie/spacer po centrum Ottawy.

Dzień 2 
Z samego rana wracamy na lotnisko w Ottawie i udajemy się do stanowiska check in linii lotniczej Canadian North, którą tą będziemy podróżować na Ziemię Baffina. Najpierw udajemy się w 3 godzinny lot na północ do miejsowości Iqaluit. Tutaj mamy tylko przesiadkę i po krótkim tranzycie lecimy dalej (około 1.5 godziny) do osady Qikiqtarjuaq samolotem turbośmigłowym. Tutaj od razu po przylocie i odebraniu bagaży rejestrowanych udajemy się do siedziby parku narodowego na 2 godzinne szkolenie/prezentację przygotowujące nas do wędrówki w Parku Narodowym Auyuittuq. Następnie wieczorem idziemy do naszego miejsca noclegu. Nocleg w pokojach 2-3 osobowych.

Dzień 3 – Przepłynięcie łodzią z Qik wzdłuż północnego fiordu Pangnirtung – wędrówka 15 km
Płyniemy w stronę przełęczy Akshayuk. Jest to spektakularna osiemdziesięciodwukilometrowa podróż w dół fiordu North Pangnirtung do początku przełęczy. Poznamy historie o narwalach, morsach, niedźwiedziach polarnych, polowaniach, rybołówstwie, lokalnej społeczności, oraz o tym, jak zmiany klimatu wpłynęły na tę ziemię. Po dopłynięciu rozpoczynamy wędrowkę. Ze względu na większą częstotliwość niedźwiedzi polarnych w rejonie Fiordu Północnego Pangnirtung wędrujemy co najmniej trzy godziny w głąb lądu. Pierwsze 20 km to bagna, które przypominają chodzenie po mokrej gąbce. Musimy być przygotowani na zmoczenie butów.
Dystans: 15 km
Obóz: w pobliżu schronu ratunkowego Owl River 120 m.n.p.m.
Znaczące przeprawy rzeczne tego dnia: dopływ rzeki Owl oraz nienazwana rzeka przed schronem
Tundra – choć wygląda pięknie z licznymi dzikimi kwiatami, porostami, trawami i mchem – jest bestią wysysającą energię! Z każdym krokiem twoje stopy są pochłaniane przez miękki grunt, który opada od 10 do 20 cm. Spacerując po piaszczystych/skalistych brzegach rzeki można uniknąć części miękkiego podłoża.

Dzień 4 Schron Owl River do schronu June Valley
Dystans: 14,7 km
Obóz: w pobliżu schronu June Valley 201 m.n.p.m.
Znaczące przeprawy przez rzeki: Brak
Wędrujemy po terenie, gdzie ziemia nadal jest bardzo miękka – gąbczasta. Na trasie dzisiejszego marszu mogą wystąpić silne wiatry. W wolnej od drzew Arktyce trudno jest ocenić odległość i rozmiar bez drzew, które dają perspektywę odległości i wysokości. Szczyty i klify, pod którymi przechodzimy, robią wrażenie nawet na początku wędrówki, chociaż północne części szlaku nie są tak imponującę, jak południowe. Rozbijamy namioty obok schronu June Valley. Przed nami rozpościera się wysoka na 1200 m.n.p.m nienazwana gładka granitowa ściana.

Dzień 5 June Valley do schronu Glacier Lake
Dystans: 19,7 km
Obóz: przy schronie Glacier Lake
Znaczące przeprawy przez rzeki: brak
Od północnej części June Valley do Glacier Lake będziemy maszerować wzdłuż piaszczystych i kamienistych plaż nad rzeką. Najlepiej jest pozostać na ubitym piasku, zamiast zapuszczać się na tereny bardziej podmokłe. Większość szczytów na tej północnej części wędrówki pozostaje bez nazwy, ale szczyt naprzeciwko schronu June Valley wygląda bardzo podobnie do Half Dome.
Wysokie szczyty wydają się jeszcze większe w kierunku, w którym zmierzamy. W oddali po raz pierwszy będziemy mogli zobaczyć niepowtarzalną formę góry Asgard, 2000-metrowy, masywny cylindryczny szczyt z płaskim wierzchołkiem przykuwa naszą uwagę. Przy schronie Glacier Lake podejmiemy decyzję – czy rozbić obóz, czy przeprawić się przez rzekę Rundle, późno w ciągu dnia. Ponieważ rano poziom wody prawdopodobnie będzie niższy, rozsądnie jest rozbić obóz i przeprawić się przez rzekę wcześnie rano.

Dzień 6 Glacier Lake do Summit Lake
Dystans: 19,7 km
Obóz: przy Summit Lake
Znaczące przejścia przez rzeki: rzeka Rundle, Norman, lodowiec Quvney, rzeka Turner
Jeśli biwakujemy w pobliżu Glacier Lake, pobudka jest bardzo wcześnie (około 4:00), aby rano pokonać wszystkie cztery główne przeprawy przez rzeki (Rundle, Norman, Quvney Glacier i Turner).
Rundle River to jak dotąd, będzie naszą najtrudniejszą przeprawą przez rzekę. Jest głęboka i poziom wody może sięgać do talii. Na każdej z rzek będziemy mieli linę do pomocy. Jednym z wyzwań jest zapoznanie się z hydrauliką rzeki, aby znaleźć najlepsze miejsce do przejścia. Za rzeką przechodzimy przez masywną morenę Lodowca Highway. Ta morena to zupełnie nowe wyzwanie polegające na wdrapywaniu się po luźnych skałach i gigantycznych głazach. Jednak twardy grunt jest mile widzianą ulgą po miękkiej tundrze za nami. Przed nami znajduje się 10 kilometrowy,najbardziej wyboisty odcinek szlaku. Ogromna morena zdaje się nie mieć końca. W końcu ujawnia nam się widok na jaskrawoniebieskie jezioro otoczone księżycowym krajobrazem moren i odległych bezdrzewnych szczytów. Po ośmiu kilometrach i kolejnej intensywnej przeprawie przez rzekę docieramy do podstawy Lodowca Turner’a. Wędrówka na południe od Lodowca Turner’a prowadzi wzdłuż brzegów jeziora Summit. Schron awaryjny Summit Lake znajduje się tuż po południowej stronie pola morenowego Caribou Glacier. Na tym obszarze zobaczymy wiele okrągłych schronów skalnych zbudowanych w celu ochrony namiotów przed silnymi wiatrami. Kontynuując podróż na południe, dotrzemy do najwyższego punktu przełęczy na południowym brzegu jeziora Summit, a jeśli pogoda dopisze, będziemy mieć spektakularne widoki na kultowy szczyt Thor Peak i Odin Peak naprzeciwko.

Dzień 7 Summit Lake do Schronu Thor
Dystans: 8,6 km
Obóz: w pobliżu schronu awaryjnego Thor 162 m.n.p.m.
Znaczące przeprawy przez rzeki: Half Hour Creek
Góra Thor jest naprawdę imponująca. Wznosi się na wysokości 1675 metrów. Ma niewiarygodną ścianę klifu o wysokości 1250 metrów, co czyni ją drugą najwyższą pionową ścianą klifu na Ziemi! Mało tego, spora część tego klifu wystaje ponad dolinę pod kątem 15 stopni.
Przed nami przejście przez szybko płynący Half Hour Creek. Być może będziemy musieli maszerować kilkaset metrów wzdłuż tego strumienia, aby znaleźć miejsce do przejścia. Potok ma kilka mniejszych odnóg, po południu przekroczenie strumienia może być zbyt niebezpieczne, dlatego poranne wyjście jest kluczowe. Gdy ten potok będzie już za nami, możemy spodziewać się łatwego zejścia po stabilnym terenie. Mamy jeszcze tylko jeden inny strumień kilka kilometrów przed dotarciem do naszego obozu pod Thor Peak. Od teraz nasza ścieżka będzie wiodła wzdłuż rzeki Weasel. Rozbijamy namioty w pobliżu schronu Thor.

Dzień 8 Schron Thor do Jeziora Kraterowego
Dystans: 14 km
Obóz: Na dużej plaży na północ od Crater Lake 60 m.n.p.m.
Znaczące przeprawy rzeczne: rzeka Schwartzenbach i odpływ z Jeziora Kraterowego
Z obozowisku pod Thor’em do końca trasy zostały już tylko dwadzieścia cztery kilometry i jeszcze dwie noce. Większość głównych przepraw rzecznych mamy za sobą. Ostatnim ważnym kamieniem milowym jest przekroczenie koła podbiegunowego na 66°30′ N i odcinka rzeki przy wodospadzie Schwartzenbach na 85 km trasy. Naszym największym wyzwaniem dziś będzie morena Windy Lake, gdyż pochyły, piaszczysty szlak będzie mocno obciążał łydki. Gdy znajdziemy się na szczycie piaszczystej i skalistej wydmy, spróbujemy dostrzec pozostałe fragmenty zawieszonego mostu, który został wyrwany przez erozję i potężną powódź rzeczną w 2008 roku. Rozbijamy obóz na północnej stronie Jeziora Kraterowego na pięknej, piaszczystej plaży.

Dzień 9 Jezioro Kraterowe do schronu Ulu Peak
Dystans: 8,7 km
Obóz: na niewielkim pagórku nad schronem Ulu Peak 74 m.n.p.m.
Znaczące przeprawy przez rzeki: Brak
Ostatni pełny dzień na szlaku po umiarkowanym terenie do schronu awaryjnego UIu Peak. Już wkrótce dołączymy do wąskiego grona osób, które mogą się pochwalić, że pokonały pieszo „koło podbiegunowe”. Spoglądamy na ścianę skalną po prawej stronie, „Schwartzenbach Fall” i jej granitową półkę. Wodospad zaczyna się od imponującego pionowego spadku o wysokości około 200 m, po którym następuje niezliczona ilość mniejszych spadków, ślizgających się w dół po stromych klifach. Naszym celem na ten dzień jest schron awaryjny Ulu Peak, to nasz ostatni obóz w Parku Narodowym Auyuittuq.

Dzień 10 Schron Ulu Peak do Overlord – łódzią z Pangnirtung Fjord do Pangnirtung. 
Dystans: 4,1 km
Znaczące przeprawy przez rzeki: Brak
Chociaż możliwe jest pokonanie 31 kilometrów od południowego krańca parku do Pangnirtung pieszo wzdłuż fiordu, my wybierzemy opcje łodzią. Kontakujemy się z naszym człowiekiem w Pangnirtung ustalając godzinę odebrania. Do Pangnirtung mamy ok. 35 km płynięcia łodzią. W Pang zatrzymaj się w biurze Parks Canada, aby poinformować ich, że bezpiecznie opuściliśmy park. Pangnirtung to mała społeczność licząca 1500 osób. Na ostatnią noc zatrzymujemy się na kempingu w Pisuktinu Tunngavik Territorial Park. Nocleg w namiotach.

Dzień 11-12 
Dni rezerwowe na wypadek złej pogody na trasie, wysokiego poziomu wody. Potrzeby zrobienia dnia restowego na trekkingu.

Dzień 13
Około 9 rano łapiemy nasz samolot linii Canadian North do Iqaluit, a dalej do Ottawy. Na lotnisku w Ottawie odbieramy bagaże rejestrowane i przesiadamy się na nocne loty powrotne do Europy i do Polski.

Dzień 14
Lądowanie w Polsce.