Mount Logan 5959m — ekspedycja na najwyższy szczyt Kanady

Długość wyprawy: 25 dni

Data: 26.04 – 20.05.2025 – Zapraszam do zapisów. 2 osoby zapisane.

Liczba minimalna uczestników: 5

Liczba maksymalna uczestników: 5

Termin zapisów: 01.09.2024

Trudność: Bardzo wymagająca fizycznie

Rodzaj aktywności: Wspinaczka.

Zakwaterowanie: Motel + namioty

Cena: 11 500 CAD + bilet lotniczy uczestnika do Whitehorse (ok. 4500 PLN)

Dołącz do nas w podróż na najwyższy szczyt Kanady, Mount Logan 5959 metrów. Góra Logan to druga najwyższa góra w Ameryce Północnej i często porównywana jest do Denali na Alasce (najwyższego szczytu Ameryki Północnej), jako „bardziej spektakularna góra bez tłumów”.

Mount Logan, położony jest w odległych pasmach St. Elias w północno-zachodniej Kanadzie, na terytorium Jukonu. Jest to klejnot koronny Parku Narodowego Kluane wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Masyw Mount Logan położony jest w południowo-zachodnim narożniku terytorium Jukonu w Kanadzie, tuż nad 60. równoleżnikiem. Do Mount Logan trudno dotrzeć pieszo, ponieważ jest otoczony przez jedne z największych lodowców na świecie i znajduje się 140 km od najbliższej drogi.

Punktem wyjścia tej wyprawy będzie Whitehorse w Jukonie. Z Whitehorse pojedziemy 4 godziny na lądowisko nad jeziorem Kluane. Z pasa startowego polecimy w góry małym samolotem. Często występują opóźnienia pogodowe i grupy muszą czekać w kolejce do wylotu do base campu. Trzeba być przygotowanym, że może być konieczne kilku dniowe oczekiwanie w namiocie przy pasie startowym na poprawę warunków pogodowych.

Droga wejścia  – King’s Trench. Trasa ta biegnie po dużych popękanych lodowcach i obejmuje zimowe biwakowanie na dużych wysokościach. Mamy do pokonania około 3500m w pionie na dystansie 23 km, od bazy do szczytu. Okolica oferuje fantastyczną panoramę na jedne z największych lodowców na świecie. Mount Logan jest przeznaczony dla bardzo dobrze przygotowowanych, wytrenowanych osób, którzy chcą sprawdzić swoje umiejętności na wymagającym szczycie.

Zmierzona według obwodu podstawy jest to najbardziej masywna góra na świecie. Ma 41 km długości i wznosi się ponad 3.5km nad otoczeniem. Ta góra została nazwana na cześć Sir Williama Logana, założyciela Instytutu Geologicznego Kanady.

Wspinaczka na tą górę nie jest uważana za wysoce techniczną w sensie alpinistycznym. Nie ma wspinaczki skałkowej, ani stromego lodu. Całe podejście odbywa się po lodowcach w zespołach linowych. Wyzwania jakie nas czekają to: wędrówka po lodowcach,pogoda, ekstremalne temperatury i duża wysokość.

Uczestnicy wyprawy muszą mieć doświadczenie w wędrówce po lodowcach, znać różne rodzaje śniegu i lodu, techiniki asekuracji, systemy ratownictwa szczelinowego.

Ponadto zainteresowani muszą mieć doświadczenia związane z biwakowaniem zimą, wędrówkami z ciężkim plecakiem i wspinaczką w zimie oraz wcześniejsze doświadczenie na wysokościach ponad 5000m.

Bierzemy pod uwagę wejście w: rakietach lub przy użyciu nart. W zależności od preferencji i doświadczenia zainteresowanych będa stworzone oddzielne zespoły linowe osób poruszających się na rakietach i oddzielne osób na nartach.

Potencjalni zainteresowani muszą wykazać się bardzo dobrą kondycją fizyczną. Połączenie ostrej pogody, dużej wysokości i ciężkiego plecaka (ponad 23kg) wymagają doskonałej kondycji i dobrego zdrowia do osiągniecia celów tej wyprawy. Polecamy ćwiczenia np.: wspinaczka, bieganie, jazda na rowerze, treningi z ciężarami, jazda na nartach, wchodzenie i schodzenie po schodach, stromych wzgórzach z ciężkim plecakiem to bardzo dobre przygotowanie.

Lista sugerowanego sprzętu do zabrania będzie dostępna dla zapisanych uczestników. Należy pamiętać, że nie ma idealnej listy sprzętu, w której znajdzie się na pewno wszystko czego możemy potrzebować w setkach scenariuszy, które mogą nam się przytrafić. Bardzo ważne jest, aby mieć działający sprzęt, z którym jesteśmy zaznajomieni.

Droga Kings Trench na Loganie to odizolowany i pełny przygód szlak dla alpinistów, prowadzący na najwyższy szczyt w Kanadzie i drugi co do wysokości w Ameryce Północnej. Trasa ta ma podobny charakter do większości drogi West Buttress na Denali, z wyjątkiem odcinka z linami na Denali – na trasie Kings Trench nie spotyka się żadnych lin poręczowych, ani stromej wspinaczki. Ta jedyna w swoim rodzaju podróż rozpoczyna się godzinnym lotem przez jedne z najwyższych i najbardziej odległych gór w Ameryce Północnej. Po wylądowaniu na wysokości około 2700 metrów w dolnym końcu „King’s Trench” rozbijemy naszą bazę na lodowcu Quintino Sella. Od tego momentu spędzimy 4-5 dni wędrując po lodowcach, aby założyć Advanced Base Camp na wysokości 4100 metrów na King’s Col (między masywem Logana, a King Peak). Nasz ostatni obóz będzie znajdował się na wysokości około 5300-5500 metrów. Po zdobyciu szczytu zejście w dół tą samą trasą zajmie minimum dwa dni.

Pogoda i warunki będą miały główny wpływ na dokładny plan naszej podróży. Z naszej bazy na wysokości 2700 m n.p.m. trasa wejścia będzie stopniowo wzbijać sie w górę do King’s Col (4000 m). Niewielkie nachylenie terenu w  tej sekcji pozwoli nam ciągnąć nasz ekwipunek saniami, aż do King Col. Z King’s Col do naszego wysokiego obozu w pobliżu Prospector Col (5500 m) cały nasz sprzęt, depozyty będziemy transprtować przy użyciu plecaków. Na tym odcinku będziemy poknywać przewyższenia nie większe niż 600 m dziennie, stosując metodę „maszeruj wysoko, śpij nisko”. Ta metoda w połączeniu z kilkoma strategicznymi dniami odpoczynku pomoże naszemu zespołowi odpowiednio zaaklimatyzować się na większej wysokości. W naszym obozie wysokim będziemy czekać na najlepsze okno pogodowe, aby podjąć próbę zdobycia głównego szczytu. Jeśli zespół dobrze się zaaklimatyzuje, a pogoda będzie sprzyjać podczas naszego podejścia, powinniśmy mieć zapas dobrych kilku dnia w oczekiwaniu na okno pogodowe.

Wspinaczka na Logana nie przypomina wspinaczki na Denali i nie powinna być do niej porównywana. Na tej górze nie ma żadnej infrastruktury. Jesteśmy zdani tylko na siebie,odpowiadamy za własną nawigację, żywność i gaz, ratunek. Każdy z uczestników bierze udział w rozbijaniu obozów, jego utrzymaniu, transporcie depozytów, gotowaniu we własnym zakresie. Przybycie pomocy jest ograniczone ze względu na częste załamania pogody i nielotną pogodę (zarówno dla samolotów, jak i helikopterów).

Góra ma dwie główne części. C1-C3 (dolna część góry) i C3 i wyżej (górna część góry). Dotarcie do C3 to standardowy harmonogram zanieś, zostaw, zejdź. Powyżej C3 to arktyczny krajobraz księżycowy. Widoki na otaczającą lodową pustynię są niesamowite. Nawet zatrzymanie się tam na jedną noc jest warte podróży. Dzień ataku szczytowego nie jest wymagający technicznie, lecz jest to bardzo długi dzień; 14-kilometrowa podróż (w obie strony) z przewyższeniem ok 750 metrów.

Ważna informacja: poniższy plan podróży jest jedynie zarysem. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, całą wspinaczkę można wykonać w dwa tygodnie. Jeśli przytrafią się burze, zamiecie, silny wiatr (które to zjawiska są czymś normalnym w tym terenie bez względu na termin), całość działalności górskiej może zająć do trzech tygodni. Przy ekstremalnie złej pogodzie, musimy być przygotowani na to, że wyprawa może przedłużyć się do około 25 dni.

PLAN

Przylatujemy do Whitehorse wieczorem. Zakwaterowujemy się w motelu przy lotnisku. Rankiem drugiego dnia uzupełniamy zapasy żywności w lokalnym supermarkecie zanim nasz zespół opuści Whitehorse i uda się nad jezioro Kluane, gdzie znajduje się lotnisko, skąd będziemy lecieć pod Logana. Po dotarciu na lądowisko nad brzegiem jeziora Kluane zespół spędzi resztę dnia na sprawdzaniu sprzętu, żywności oraz omawianiu logistyki.

Dzień trzeci będzie pierwszym zaplanowanym dniem przelotu zespołu na Mount Logan. Należy pamiętać, że lot do bazy pod Mount Logan zależy od warunków pogodowych. Ze względu na górski charakter rejonu pasma św. Eliasza (i jego nieprzewidywalną pogodę), niesprzyjająca pogoda może opóźnić loty o okres od 1 dnia do nawet 2 tygodnii.

W przypadku opóźnień pogodowych nasz zespół ma w planie biwakowanie przy lotnisku nad jeziorem Kluane. Ilość obiektów noclegowych w tej lokalizacji jest bardzo ograniczona, dlatego uczestnicy powinni przygotować się na ewentualny dłuższy pobyt na kempingu. Jeżeli prognoza pogody po wylądowaniu w Whitehorse, wskazuje dłuższy niż 1-2 dni okres złej (nielotniej) pogody, wtedy najwygodniejszym wyjściem, będzie przeczekanie tego okresu w Whitehorse w motelu.

Wszelkie dodatkowe koszty wynikające z opóźnień w locie do regionu Mount Logan ponoszą uczestnicy, włączając zakwaterowanie w hotelu, dodatkowe posiłki itp.

Gdy zespół otrzyma „zielone światło” na lot, wszyscy zostaną przewiezieni samolotem do bazy na lodowcu Quintino Sella na wysokości 2700 metrów. Z tego miejsca zespół wyruszy w marsz w górę King’s Trench. Proces przenoszenia całego zaopatrzenia do King’s Col 4100m zajmie od 3 do 5 dni, w zależności od warunków śniegowych i pogodowych.

Z King’s Col trasa prowadzi w bardziej stromy teren i biegnie przez pierwszy lodospad bezpośrednio nad obozem. Ze względu na stale zmieniający się charakter tego terenu, wymagany jest rekonesans w celu ustalenia najbezpieczniejszej trasy, przed przeniesieniem obozu wyżej, do miejsca nazwanego „Football Field” zlokalizowanego nad lodospadem na wysokości około 4850 metrów.

Z obozu „Football Field” jest kilka strategii na dalszą działalność górską. Aby dostać się do drogi prowadzącej na szczyt Mount Logan, grupa musi przejść na północną stronę masywu przez Prospector Col na wysokości 5500 metrów. Wiele grup decyduje się założyć swój ostatni obóz po południowej stronie Prospector Col i z tego miejsca rozpocząć atak szczytowy. Taka strategia prowadzi do długiego dnia ataku szczytowego, lecz zmniejsza ryzyko złapania przez złą pogodę na odsłoniętym górnym płaskowyżu po północnej stronie (gdybyśmy chcieli zakładać jeszcze jeden obóz). Alternatywny plan zakłada ostatni biwak na płaskowyżu szczytowym, znacznie bliżej głównego wierzchołka Mount Logan.

Dzień ataku szczytowego jest długim i bardzo wymagającym dniem, niezależnie od ostatecznej lokalizacji obozu. Główny wierzchołek Mount Logan znajduje się na wysokości 5959 m, na wschodnim krańcu górnego płaskowyżu, najdalej od Prospector Col.

Zejście w dół jest oczywiście znacznie szybsze niż wejście na górę. Pierwszego dnia po ataku szczytowym schodzimy do King’s Col i zabieramy stamtąd zostawiony depozyt, żywność i śmieci. Drugi dzień to długi dzień zejścia do bazy z przystankiem w pośrednim obozie w celu zebrania śmieci i daleszego depozytu. Kiedy cała grupa powróci do BC, wracamy lotem nad jezioro Kluane.

Harmonogram naszej wyprawy, lokalizacje biwaków będą zależeć od wielu czynników, przede wszystkim od pogody. Przy idealnych warunkach pogodowych (brak opóźnień wpływających na loty i/lub wspinaczkę), w silnej grupie możliwe jest opuszczenie Whitehorse drugiego dnia, wejście na szczyt i powrót do Whitehorse przed piętnastym dniem. Jednak w paśmie św. Eliasza „idealne” warunki są rzadkością. Bardziej prawdopodobne, że będzie kilka dni czekania na pogodę. Dni złej pogody mogą również spowolnić lub zatrzymać grupę podczas działalności górskiej, a także opóźnić wylot powrotny z base campu do jeziora Kluane.

Plan ramowy:
Dzień 1 – wylot z Polski, lądowanie w Whitehorse. Nocleg w motelu.
Dzień 2 – uzupełnienie zapasów żywności. Przejazd nad jezioro Kluane. Biwak przy lotnisku.
Dzień 3 – próba lotu do base camp na lodowcu Quintino Sella. Założenie obozu bazowego.
Dzień 4 – BC do C1 3300m. Założenie obozu.
Dzień 5 – Transport depozytu z C1 do C2 4100m King’s Col powrót do C1 3300m.
Dzień 6 – odpoczynek w C1 3300m
Dzień 7 – podejście z C1 3300m do C2 4100m King’s Col z resztą sprzętu. Nocleg C2.
Dzień 8 – odpoczynek w C2 4100m King’s Col.
Dzień 9 – transport depozytu z King’s Col (4100m) do Football Field (4660m), powrót do King’s Col.
Dzień 10 – podejście z C3 King’s Col(4100m) do C4 Football Field (4660m), nocleg w C4
Dzień 11 – odpoczynek i aklimatyzacja w C4 Football Field 4660m.
Dzień 12 – transport depozytu z C4 4660m do C5 Prospector Col 5500m, powrót do C4 na nocleg
Dzień 13 – podejście z C4 Football Field do C5 Prospector Col 5500m, nocleg w C5.
Dzień 14 do 18 – dni zarezerwowane na atak szczytowy
Dzień 19 – zejście z C5 Prospector Col 5500m do C3 King’s Col 4100m, nocleg w C3.
Dzień 20 – zejście z C3 King’s Col 4100m do obozu bazowego 2700m na lodowcu Quintino Sella.
Dzień 21 do 23 – 3 dni zapasu na lot z BC nad jezioro Kluane i transport do Whitehorse do motelu.
Dzień 24 – wylot z rana z Whitehorse
Dzień 25 – lądowanie w Polsce

Wliczone w cenę:

– lot prowadzącego Polska – Whitehorse – Polska i jego wszystkie koszta
– 2 noclegi w motelu w Whitehorse (1 nocleg po wylądowaniu, drugi przed wylotem do Polski)
– Ubezpieczenie KL i NNW UNIQA wraz z zwyżką sporty zawodowe
– Opłata TFG i TFP
– transport grupowy Whitehorse – pas startowy jezioro Kluane  – Whitehorse
– transport lotniczy jezioro Kluane – Mount Logan base camp – jezioro Kluane
– Zimowy sprzęt biwakowy (pulki, namiot kuchenny, 2 osobowe namioty dla uczestników, gaz/paliwo)
– Sprzęt grupowy (liny,apteczka, ładowarka solarna, GPS, radio,telefon satelitarny, łopaty)
– 1 x przewodnik górski IFMGA i 1 x przewodnik aspirant
– wyżywienie, sprzęt i wszystkie koszta lokalnych przewodników oraz ich transport
– Pozwolenie na wspinaczkę na Mt Logan oraz opłaty za lądowanie samolotem na lodowcu w parku narodowym

Nie wliczone w cenę:
– włane wyżywienie na czas trwania wyprawy (można z Polski zabrać liofilizaty oraz uzupełnić zakupami w supermarkecie w Whitehorse)
– jakiekolwiek dodatkowe noclegi, transfery oprócz tych wyżej wymienionych
– napiwek dla przewodników kanadyjskich
– własny ekwipunek wspinaczkowy i biwakowy
– ETA pozwolenie na wjazd do Kanady (7CAD)
– nadbagaż na lotach międzynarodowych (jeśli występuje)